Apsztyfikanci grubej Berty
I katowickie węglokopy,
I borysławskie naftowierty,
I lodzermensche, bycze chłopy,
Warszawskie bubki, żygolaki
Z szajką wytwornych pind na kupę,
Rębajły, franty, zabijaki,
Całujcie mnie wszyscy w dupę.

Izraeliccy doktorkowie,
Widnia, żydowskiej Mekki, flance,
Co w Bochni, Stryju i Krakowie
Szerzycie kulturalną francę!
Którzy chlipiecie z Naje Fraje
Swą intelektualną zupę,
Mądrale, oczytane faje,
Całujcie mnie wszyscy w dupę.

Item aryjskie rzeczoznawce,
Wypierdy germańskiego ducha
(Gdy swoją krew i waszą sprawdzę,
Wierzcie mi, jedna będzie jucha),
Karne pętaki i szturmowcy,
Zuchy z Makabi czy z Owupe,
I rekordziści i sportowcy,
Całujcie mnie wszyscy w dupę.

Socjały nudne i ponure,
Pedeki, neokatoliki,
Podskakiwacze pod kulturę,
Czciciele radia i fizyki,
Uczone małpy, ścisłowiedy,
Co oglądacie świat przez lupę
I wszystko wiecie: co, jak, kiedy,
Całujcie mnie wszyscy w dupę.

Item ów belfer szkoły żeńskiej,
Co dużo chciałby, a nie może,
Item profesor Cy... wileński
(Pan wie już za co, profesorze!)
I ty za młodu niedorżnięta
Megiero, co masz taki tupet,
Że szczujesz na mnie swe szczenięta,
Całujcie mnie wszyscy w dupę.

Item Syjontki palestyńskie,
Haluce, co lejecie tkliwie
Starozakonne łzy kretyńskie,
Że szumią jodły w Tel-Avivie,
I wszechsłowiańscy marzyciele
Zebrani w malowniczą trupę,
Z byle mistycznym kpem na czele,
Całujcie mnie wszyscy w dupę.

I ty fortunny skurwysynu,
Gówniarzu uperfumowany,
Co splendor oraz spleen Londynu
Nosisz na gębie zakazanej,
I ty, co mieszkasz dziś w pałacu,
A srać chodziłeś pod chałupę,
Ty, wypasiony na Ikacu,
Całujcie mnie wszyscy w dupę.

Item ględziarze i bajdury,
Ciągnący z nieba grubą rentę,
O, łapiduchy z Jasnej Góry,
Z Góry Kalwarii parchy święte,
I ty, księżuniu, co kutasa
Zawiązanego masz na supeł,
Żeby ci czasem nie pohasał,
Całujcie mnie wszyscy w dupę.

I wy, o których zapomniałem,
Lub pominąłem was przez litość,
Albo dlatego, że się bałem,
Albo, że taka was obfitość,
I ty, cenzorze, co za wiersz ten
Zapewne skarzesz mnie na ciupę,
Iżem się stał świńtuchów hersztem,
Całujcie mnie wszyscy w dupę!...

Przepraszam że dzisiaj tak, ale taki mam nastrój i innego mieć nie będę.

Wszystko mnie dzisiaj dobija, bodźce dochodzące do mnie ze świata zewnętrzengo są dzisiaj po stokroć bardziej intensywne. Może to pogoda, może to ten deszcz, może to po prostu moje znużenie codziennością i monotonią życia. Jestem zmęczony, zmęczony ciągłym odgrywaniem w tym życiu nie mojej roli. Zawsze byłem brany za kogoś innego niż tak naprawdę jestem, przynajmniej tak mi się zdaje. Denerwują mnie ludzie którzy oceniają moje zachowanie, którzy próbują oceniać mnie po moich postawach. Nie znając przyczyn próbują szukać sensu w skutkach. Ale człowiek z całą złożonością swojej psychiki nie jest tak prosty jak lawina która spadła na miasteczko.

Muszę się wyżyć, pragnę krzyczeć i walić pięściami w mur! Wiem że to nic nie da, no może da mi to skierowanie na leczenie w Stroniu Śląskim lub najwyżej klika wizyt u psychiatry. Samą swoją złością muru nie przestawię. Trzeba zacząć działać. Ale jak zmienić zdanie ludzi którzy już mnie zaszufladkowali? Czy mam rezygnować z przyjemności jaką daje mi rozmowa z dziewczyną na czacie bo ktoś uważa że ja podrywam tam każdą? Czy to że chcę się z nią spotkać na kawie czy herbacie oznacza że już chcę się z nią przespać? Paranoja! Najśmieszniejsze jest to że krytykują mnie osoby, które albo same robią to o co mnie podejrzewają, albo nie robią tego tylko dlatego że nie chcą swojemu partnerowi/partnerce robić przykrości. Tylko, ja jestem inny, ja potrafię otwarcie kogoś skrytykować i za to mi się obrywa. Może jestem zbyt szczery, może powienienem trzymać jężyk za zębami. Ale po co? Dla satysfakcji ludzi którzy nawet nie zasługują na szacunek? Bo jak szanować kogoś kto próbje przekazać innym swoją wizję kogoś o kim praktycznie nic nie wiedzą? Ktoś powie że teraz ja oceniam? A tak! Będę gasił ogień ogniem! Bo mam już dość tej hiopkryzji!